ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥ 6ου ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΕΥΟΣΜΟΥ
|
Αναρτημένες υποσελίδες: 258 Δρογγίτης Παύλος, διατροφολόγος
|
Ο ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΜΑΣ ΚΗΠΟΣ
Του Καπίδη
Αντώνη Μπορεί να μην είναι το σπίτι σας, μπορεί να κουραζόσαστε εκεί μέσα, αλλά σίγουρα είναι ένας χώρος όπου περνάτε πολλές ώρες από την ζωή σας. Ίσως μάλιστα και τις καλύτερες ώρες τις ζωής σας μιας και μιλάμε για τα παιδικά σας χρόνια. Είμαι σίγουρος ότι καταλάβατε οι περισσότεροι πως μιλάμε για το σχολείο μας. Πόσες φορές άραγε δεν
ήρθατε τις απογευματινές ώρες στην αυλή του
σχολείου για να παίξετε, για να συναντήσετε τους
φίλους και τις φίλες σας για να ξεκουραστείτε
τέλος πάντων. Θα έχετε βέβαια παρατηρήσει πόσο
πολύ προσπαθούμε όλοι οι δάσκαλοι και με την δική
σας βοήθεια να διατηρήσουμε το σχολείο μας όσο το
δυνατόν στην καλύτερη κατάσταση από θέμα
καθαριότητας ή ακόμη και από αισθητικής άποψης.
Στο καινούργιο κτίριο στο οποίο βρισκόμαστε
εδώ και πέντε χρόνια όλοι έχουμε προσπαθήσει
ώστε να πετύχουμε όλα αυτά για τα οποία έγραψα
παραπάνω. Μία από τις βασικές μας επιδιώξεις ήταν
να κάνουμε τον σχολικό κήπο. Πολλά παιδιά
θυμούνται τις διαρκείς προσπάθειές μας σχεδόν
κάθε χρόνο στο να φυτεύουμε δέντρα και λουλούδια,
στο να σκαλίζουμε τα παρτέρια κάθε άνοιξη, να
προσπαθούμε να βρούμε τρόπους ώστε να κάνουμε τα
μικρά φυτά να επιβιώσουν την δύσκολη περίοδο του
καλοκαιριού. Πρόπερσι η προσπάθεια είχε φτάσει
στο αποκορύφωμα, που αφού φυτέψαμε συνολικά πάνω
από πενήντα δενδράκια και δεκάδες λουλούδια, στο
τέλος με έξοδα του σχολείου κατασκευάσαμε
υπόγειο ποτιστικό σύστημα ώστε να μπορούν τα
φυτά να ποτίζονται μόνα τους και αυτόματα κατά
την περίοδο του καλοκαιριού. Παρ’ όλες τις
συζητήσεις των δύο υπεύθυνων για τα παρτέρια κ.
Παύλου Σταματίδη και κ. Καπίδη Αντώνη αλλά και
των άλλων δασκάλων του σχολείου με τα παιδιά, με
σκοπό να πειστούν αλλά και να πιστέψουν στην
προσπάθειά μας για ομορφότερο σχολείο, εντούτοις
δεν τα καταφέραμε. Έτσι το ποτιστικό σύστημα που
κόστισε περίπου διακόσιες χιλιάδες δρχ. (200.000)
καταστράφηκε κατά την διάρκεια του καλοκαιριού.
Το χειρότερο ήταν που τα λουλούδια και τα μικρά
δέντρα δεν τα κατάφεραν και ξεράθηκαν σχεδόν όλα.
Έτσι μολονότι οι προσπάθειές μας ήταν διαρκείς
και μερικές φορές πολυέξοδες, το σχολείο
παραμένει «ξερό» και άσχημο.
Όμως δεν εγκαταλείψαμε τις προσπάθειές μας,
έτσι πέρσι αφού φυτέψαμε συνολικά πάνω από εκατό
δενδράκια, αλλάξαμε το σύστημα ποτίσματος
πληρώνοντας τον επιστάτη του σχολείου, ώστε να
ποτίζει τα φυτά κατά την διάρκεια του
καλοκαιριού. Η προσπάθεια πέτυχε. Με την αρχή της
νέας περιόδου όλα τα δέντρα ήταν ζωντανά, βέβαια
υπάρχουν οι συνηθισμένες απώλειες λόγω του
μεγάλου αριθμού των μαθητών οι οποίοι
τσαλαπατούν τα παρτέρια, έτσι χάσαμε όλα τα μικρά
δέντρα που δεν πρόλαβαν να αναπτυχθούν. Παρ’ όλα
αυτά όμως σώσαμε τα μεγαλύτερα και έτσι για πρώτη
φορά ξεκινάμε νέα περίοδο στο σχολείο με ζωντανά
φυτά από την προηγούμενη σχολική χρονιά.
Πιστεύουμε πως με λίγη καλή θέληση και αγάπη από
όλους μας θα τα καταφέρουμε και σύντομα τα
παρτέρια του σχολείου μας θα γεμίσουν από
πράσινο και ομορφιά. Εξάλλου πιστεύω πως είναι
καλύτερα μια πράσινη και γεμάτη σκιά αυλή, από
έναν τσιμεντένιο και άχαρο χώρο. Η επιλογή σ’ αυτή την
προσπάθεια είναι δική μας
και κυρίως των μαθητών του σχολείου μας, οι
οποίοι θα έπρεπε να φροντίζουν όλοι τους, τους κήπους του σχολείου
ώστε να δείξουν και την αγάπη τους στο περιβάλλον
και την φύση που τόσο την έχουμε παραμελήσει και
ξεχάσει. Φαντάζομαι
το σχολείο μετά από είκοσι χρόνια όταν οι λεύκες
και οι μουριές θα έχουν γίνει τεράστιες, οι πλάτανοι θα μας χαρίζουν
την σκιά τους, την δροσιά του και την ομορφιά τους
και οι φλαμουριές θα πλημμυρίζουν τον
ανοιξιάτικο αέρα με τα αρώματά τους… |